استقامت و شکیب ورزی

مشکلات گوناگوتی که از جوانب مختلف برای انسان پیش می آید و فتنه ها و مصائب طاقت فرسایی که بر سر راه، باورمندانِ چشم انتظار وارد می آید، احساس تنهایی، آنان را چنان می شکند که برای ناامید نشدن، استقامتیِ کوه سان می طلبد. از این روست که رسول خدا صل الله علیه و آله می فرماید:

طوبی للصابرین فی غیبته، طوبی للمقیمین علی محبَّته؛ (2) خوشا به حال صبرکنندگان در دورانِ غیبتِ مهدی، خوشا به حال پا برجایان در مقام محبت او.

در جای دیگر دست به دعا برداشت و عرض کرد: پروردگارا، برادرانم را به من بنمایان. یکی از یاران پیامبر که در جمع حاضر بود گفت: آیا ما برادران شما نیستیم ای رسول خدا؟! آن حضرت فرمود: نه، شما اصحاب من هستید و برادران من قومی در آخر زمان هستند فرمود:

سختی استقامت هر یک از آنان بر دین خود، بیشتر از سختی کسی است که در شبی ظلمانی بخواهد بوته ی خاری را با دست خود از خار بپیراید، یا کسی که بخواهد ذغالِ گداخته سوزانی را در مشت بگیرد. آنا چراغ های فروزان شب های ظلمانی اند. (3)

امتحانات الهی یکی پس از دیگری برای مؤمنین پیش می آید و میزانِ صبر و استقامت آنان را به بوته ی امتحان می گذارد. امام صادق علیه السلام می فرماید:

امر فَرَج برای شما نمی رسد مگر پس از نابودی، نَه به خدا سوگند، نمی رسد مگر پس از آن که خوب و بد از هم جدا شوند، نَه به خدا سوگند، نمی رسد مگر پس از آن که در اثر آزمایش های گوناگون خالص و پاک شوید. (4)

اساساً انتظار با آن همه فضایل و برکتی که دارد جز با صبر و شکیبایی حاصل نمی شود، پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمود:

انتظار الفرج بالصَّبر عبادة؛ (5) با صبر و استقامت، منتظرِ فرج بودن عبادت است.

امام رضا علیه السلام هم می فرماید:

ما أحسن الصبر و انتظار فرج.... فعلیکم بالصبر؛ (6) چه نیکوست شکیبایی به همراه انتظار فرج.... بر شما باد، استقامت و شکیب ورزی.